W związku z zadanym pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym. Został złożony w ramach sporu pomiędzy Tesco Stores ČR a.s. a Ministerstvo zemědělství (ministerstwem rolnictwa, Czechy) w przedmiocie etykietowania produktów sprzedawanych przez Tesco w Republice Czeskiej.
Zapytanie dotyczyło tego, czy zasady wynikające z części E pkt 2 lit. a) załącznika VII do rozporządzenia nr 1169/2011 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku środka spożywczego przeznaczonego dla konsumenta finalnego można w składzie wyrobu wskazać składnik złożony wymieniony w części A pkt 2 lit. c) załącznika I do dyrektywy 2000/36, bez opisania jego składu (komponentów)- wyłącznie w przypadku, gdy nazwę tego składnika złożonego podano dokładnie zgodnie z odpowiednią wersją językową załącznika I do dyrektywy 2000/36.
Jak odpowiedział TSUE?
TSUE wydając wyrok 13 stycznia 2022 r., uznał, że Część E pkt 2 lit. a załącznika VII do rozporządzenia 1169/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności należy interpretować w ten sposób, że podmiot gospodarczy, w ramach etykietowania produktów sprzedawanych na terytorium państwa członkowskiego, jest zwolniony z obowiązku wyszczególnienia wszystkich składników stanowiących składnik złożony w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. h tego rozporządzenia tylko wtedy, gdy ten składnik złożony objęty nazwą handlową na podstawie części A załącznika I do dyrektywy 2000/36 odnoszącą się do wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi został oznaczony w wykazie składników przy użyciu tej nazwy handlowej w wersji językowej danego państwa członkowskiego.
