Precautionary Allergen Labelling (PAL), czyli dobrowolne oznakowanie możliwej, niezamierzonej obecności alergenu w produkcie spożywczym, jest jednym z bardziej problematycznych aspektów znakowania żywności.
Stosowanie komunikatów „może zawierać…” nie jest w zharmonizowane na poziomie UE. W efekcie oznakowanie to często nie spełnia swojej podstawowej funkcji, czyli rzetelnego informowania alergików o ryzyku.
Obowiązujące rozporządzenia 178/2002 oraz 1169/2011 nie regulują bezpośrednio kwestii PAL, ale formułują kluczowe zasady dotyczące bezpieczeństwa żywności i prawidłowej komunikacji. Informacje podawane na etykiecie muszą być rzetelne, jasne i nie mogą wprowadzać w błąd.
Oznacza to, że choć PAL nie jest obowiązkowy, to jego stosowanie musi wynikać z faktycznej oceny ryzyka. Wytyczne Komisji Europejskiej podkreślają, że PAL należy rozważać wyłącznie w sytuacjach, w których, mimo zastosowania odpowiednich środków prewencyjnych, istnieje nieusuwalne ryzyko przypadkowego zanieczyszczenia.
Kluczowy wniosek płynący zarówno z analiz branżowych, jak i ocen instytucji unijnych, jest jednoznaczny: Unia Europejska potrzebuje spójnych, jasno określonych reguł dotyczących stosowania PAL. Harmonizacja powinna objąć nie tylko metodologię oceny ryzyka, ale również dopuszczalne sformułowania, progi odnoszące się do realnego ryzyka oraz zasady odróżniania komunikatów PAL od oznaczeń typu „free-from”. Tylko w ten sposób możliwe będzie zapewnienie konsumentom informacji, które są faktycznie użyteczne i oparte na nauce.
Zarówno raport FoodDrinkEurope, jak i raport Europejskiego Trybunału Obrachunkowego wskazują na te same problemy w zakresie stosowania PAL. PAL stosowany jest sposób niespójny, co prowadzi do dezorientacji konsumentów. Brak jednolitego wzorca powoduje, że na rynku funkcjonuje szeroka gama komunikatów, a ich znaczenie i podłoże ryzyka mogą różnić się w zależności od producenta.
