Oznaczenie dźwiękowe przypominające dźwięk powstający przy otwieraniu puszki napoju wraz z następującymi po nim około jednosekundową ciszą i około dziewięciosekundowym musowaniem jako znak towarowy?
TSUE mówi „nie”.
W ostatnim czasie Trybunał Sprawiedliwości wydał ciekawy wyrok w sprawie T‑668/19 Ardagh Metal Beverage Holdings GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO). Spór zaistniały pomiędzy stronami dotyczył możliwości rejestracji jako znak towarowy oznaczenia dźwiękowego powstającego przy otwieraniu puszki napoju wraz z następującymi po nim około jednosekundową ciszą i około dziewięciosekundowym dźwiękiem musowania.
Towary, dla których zostało dokonane zgłoszenie, należały do klas obejmujących m.in. pojemniki z metalu do transportu i składowania, produkty mleczne, kawę, piwo oraz napoje alkoholowe.
Zgłaszający poinformowany został o odmowie rejestracji, ponieważ zgłoszony znak nie mógł być postrzegany jako wskazówka pochodzenia handlowego towarów. Po rozpatrzeniu odwołania, Druga Izba Odwoławcza EUIPO uznała, że aby dźwięk można było zarejestrować jako znak towarowy, musi cechować się on pewną siłą wywoływania skojarzeń lub zdolnością do bycia rozpoznanym tak, aby mógł on wskazywać konsumentom pochodzenie handlowe danych towarów lub usług.
Rozpatrując wniesioną skargę, Trybunał wskazał, że kryteria oceny charakteru odróżniającego są takie same dla wszystkich kategorii znaków towarowych, ponieważ art. 7 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 nie czyni rozróżnienia pomiędzy tymi różnymi kategoriami, przy czym jako niezbędne uznał, „aby zgłoszone oznaczenie dźwiękowe posiadało pewną siłę wywoływania skojarzeń umożliwiającą danemu konsumentowi spostrzeżenie tego oznaczenia i uznania go za znak towarowy, a nie za element o charakterze funkcjonalnym lub za wskazówkę pozbawioną własnej samoistnej właściwości”.
W związku z powyższym, zdaniem Trybunału, dźwięk otwieranej puszki, cisza następująca po jej otwarciu oraz dziewięciosekundowy dźwięk musowania nie mają wystarczających cech odróżniających, aby móc je odróżnić od porównywalnych dźwięków napojów.
Podsumowując, Trybunał wskazał zatem, że znak nie może stanowić elementu o charakterze funkcjonalnym, który nie pozwala na przypisanie towarom określonego pochodzenia handlowego. To z kolei wiąże się z niemożliwością stwierdzenia istnienia cech odróżniających dla wszystkich towarów w zgłoszonych klasach.
Treść wyroku dostępna tutaj:
