Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wydał niedawno ważne orzeczenie dotyczące pełnomocnictw w postępowaniu podatkowym. Zgodnie z wyrokiem, pełnomocnictwo szczególne, które jest wymagane do reprezentowania strony przed organami podatkowymi, powinno zawierać określone w przepisach dane, ale nie musi być złożone na urzędowym formularzu.
W sprawie, która trafiła do sądu, organ odwoławczy uznał, że odwołanie było niedopuszczalne, ponieważ decyzja nie została skutecznie doręczona. W dokumentach sprawy stwierdzono, że decyzja została doręczona osobie, która była umocowana na podstawie aktu notarialnego do reprezentowania strony przed organami administracyjnymi. Jednak organ zakwestionował skuteczność tego pełnomocnictwa, argumentując, że nie zostało ono zgłoszone do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych i nie zostało złożone na odpowiednim formularzu. Pełnomocnik zaskarżył to postanowienie.
WSA podkreślił, że zgodnie z art. 138d par. 1 ordynacji podatkowej, pełnomocnictwo ogólne, które umożliwia działanie we wszystkich sprawach podatkowych, wymaga zgłoszenia do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej i musi być utrwalone w formie elektronicznej. Informacja o jego udzieleniu musi znaleźć się w Centralnym Rejestrze Pełnomocnictw Ogólnych. W przypadku pełnomocnictwa ogólnego, brak zgłoszenia do rejestru uniemożliwia uznanie go za skuteczne w postępowaniu podatkowym.
Natomiast art. 138e par. 3 ordynacji podatkowej reguluje zasady dotyczące pełnomocnictwa szczególnego, które powinno być złożone do akt sprawy według wzoru określonego w rozporządzeniu. Sąd stwierdził, że przepisy nie nakładają bezwzględnego obowiązku składania pełnomocnictwa szczególnego na urzędowym formularzu. Wystarczy, aby dokument zawierał dane wskazane we wzorze, niezależnie od formy, w jakiej został złożony. Zgodnie z art. 138e par. 2 ordynacji podatkowej, jednym z dopuszczalnych sposobów udzielenia pełnomocnictwa szczególnego jest także forma ustna.
W tej sprawie, pełnomocnictwo szczególne, które zostało udzielone przez stronę dla jej syna, obejmowało reprezentację przed organami administracyjnymi, w tym przed organem pierwszej instancji i samorządowym kolegium odwoławczym. Z uwagi na to, dokument ten, mimo że nie został złożony na urzędowym formularzu, spełniał wymagania dotyczące pełnomocnictwa szczególnego. Sąd uznał ponadto, że organ powinien ocenić, czy dokument zawiera wymagane dane, i w razie potrzeby wezwać do ich uzupełnienia, zamiast automatycznie odrzucać dokument z powodu braku formularza.
W konsekwencji, WSA uchylił zaskarżone postanowienie.
